Januari 24 2013 Ellie

Paco, dokter van Zuilen en Dirkje overleggen

Op dinsdag 22 januari zijn we naar het Medisch Centrum voor Dieren in Amsterdam
geweest met Ellie. Rocio en Paco hadden met hun autoreis naar Nederland twee doelen:
Cherdy brengen en Ellie laten onderzoeken. In Spanje waren zij naar een gespecialeerde
dierenarts geweest. Die gaf aan een operatie te kunnen doen, maar wij hadden onze twijfels.
Hij had zo’n operatie nog nooit gedaan. Dus, het risico was hoog.

Orthopeed van Zuilen uit Amsterdam heeft de filmpjes en foto’s van Ellie bekeken.
Een nicht van Nees was mee als tolk, zodat de arts goed antwoord op zijn vragen kreeg.

Daarna heeft Ellie een CT-scan ondergaan, waarvoor zij verdoofs moest worden.

Van 11.00 u tot ca 16.15 uur zijn we in de kliniek geweest. Toen kregen we een eerste
kort en gedeeltelijk, maar wel professioneel advies. 

Ellie slaapt uit van de roes tbv de CT-scan

Ellie heeft patelluxatie. De knieschijf ofwel patella ligt normaal gesproken in een kraakbeensleuf aan het onderste gedeelte van het bovenbeen.

Bij patellaluxatie schiet deze van zijn plaats (naar binnen of naar buiten, bij Ellie

naar binnen). De knieschijf heeft een belangrijke functie in het mechanisme van

de kniebuiging. Bij een luxatie van de knieschijf valt deze functie weg.
Daardoor kan de hond niet meer goed op dit been steunen.

Knieschijfluxatie kan aan één poot voorkomen maar vaker zien we het beiderzijds,

zoals bij Ellie.
We zien het bij de jonge hond vanaf een week of 8 maar we zien ook vaak pas

problemen op latere leeftijd. Omdat er bij Ellie nooit wat aan gedaan is –

Ellie is als zwerfhond in Andalucia gevonden- zijn zowel haar beide achterdijbenen

als haar beide achter kuit-/scheenbenen krom gegroeid. Uit deze 4 beendelen zou

een wigvormig stukje gesneden moeten worden, zodat de delen weer recht

zouden kunnen groeien, Daarnaast moeten de naar bionnen gelopen knieschijven

weer op hun plaats in de groef gezet moeten worden. Samen dus 6 operatiedelen, die in drie keer uitgevoerd zouden kunnen worden.

Luxatie kent men in 4 graden van licht tot ernstig. Ellie zou tot een veel hogere

graad  komen. Zo ernstig heeft de orthopeed het nog nooit gezien.

Buiten een operatie heeft de orthopeed nog gekeken naar stabiliseren met behulp

van braces, maar deze protheses zouden de verkeerde stand alleen maar

vastzetten, geen oplossing dus.
Een karretje/rolstoel, datkan wel, maar dat is nu te vroeg. Ellie heeft geen pijn in

de gewrichten. Hooguit wat eelt en slijtageplekjes op de poten door het

meeslepen van het achterlijf. Met een karretje verleppen alle spieren.

Zo lang mogelijk op haar manier laten lopen, houdt de spieren,
die ze wel gebruikt in vorm. Pas als dat niet meer gaat, is een karretje een

oplossing.Maar dat betreft alleen het mechanische deel. Een tweede advies krijgen

 we nog, met name over de haalbaarheid van zo’n opratie wat betreft pezen en

spieren. Als de pezen tekort zijn gewordenen als spiereenheden te zeer zijn

verweekt door gebrek aan gebruik ervan, is revalidatie niet mogelijk.

De orthopeed bespreekt een en ander nader met zijn collegae.

Ook wordt dan een schatting gegeven in percentages van de kans dat Ellie weer

redelijk zou kunnen lopen, de kosten, de last (na elke operatie is het 6 weken in

een hokje voor genezing/heling en dan revalideren door massage en beweging.

Het gehele advies zal dus uit delen bestaan, die met elkaar gewogen
moeten worden om tot een definitieve beslissing te komen.