November 13 2012
Vreugde en verdriet, dat maak je mee, als je dieren een plek
probeert te geven
Op dit moment zitten we in Spanje, bij Granada. Als we
terugvliegen nemen we honden
mee. Vier pups, Luna, Tara, Tito en Simba, maar we zouden
ook Colombo meenemen.
Een ruwharige (rossig) Portugese podenco. Alles geregeld,
informatie opgevraagd, met
foto's verstuurd, op huisbezoek geweest, voor € 60,- een
plek voor de bench in het vliegtuig
geregeld.
Krijgen we een telefoontje: 'ik lees dat de leishmaniosetest
40 aangeeft, ik zie van adoptie af!!'
Terwijl tussen 40 en 80, en dus pas tegen de hoge grens
twijfelachtig is en boven 80 met gewone
medicijnen leishmaniose prima te behandelen valt, het hele
hondenleven.
Arme Colombo, een plek, dan weer niet, terwijl deze hond in
Spanje geen enkele kans heeft,
in de perrera worden ze na 10 dagen direct afgemaakt.
Maar......................
Onze opvangvrienden (fosters) zeiden direct: laat maar
komen, totdat er een serieuze
en goede baas zich meldt.
Anita Dufetel van refugio Sierra Nevada werd ook heel
treurig na de afzegging:
zij had alle informatieverzameld en gestuurd, een extra
bloedonderzoek gedaan,
enz. En dan een afzegging. Anita was zielsgelukkig met de
voorlopige fosterplaats
in Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten